Sen Gelmeseydin Ruhum Giderdi Yanına

Yalan olamazdı. O kadar aşk sözcüğü… Dil söylerdi de yalanı, yürek söyleyemezdi.

O yüzden inanamadım gittiğinde. Vardır bir sebebi dedim. Hiç sorgulamadım. Birden bire kesilen selamın… Sabah beni öperek uyandıran sözcüklerin uğramaz oldu birden yatağımın kıyısına.

Gözümü sabahın, kimsenin görmediği karanlığına açmak nedir bilir misin? Ben burada bu acıyı yaşarken sen ne yaşıyordun? Bilemezdim. Sorgulamadım da… Sen o kıyıda ben bu kıyıda… Ayrı duygularda olabilirdik. Ben deniz şehrimin yalnız kıyılarında denizi gözyaşlarımla beslerken sen o kıyıyı ışıltınla aydınlatıp kumları dokunuşunla onurlandırıyordun belki.

Bilemezdim…

Bir şeyi çok iyi biliyordum. Sen gitsen de bir gün… Hatta şimdi… Şu an gitmişsen… Benim sevgim sonsuza kadar olacaktı.

Sonra uzak ve eşsiz güzellikli iklimlerin rüzgârları eser gibi çorak coğrafyamda, sesin geldi. Tanrısal bir aşk gibi… Dua gibi… Sesin geldi. Yüzünü görmek gibiydi. 3 dakikalık bir zamandı.

Kimseye söyleyemediğin bir dertti yokluğun. O acı ölümüm gibi… Kimsenin öldüğünü bilmemesi bir yalnızlıktı. Senin sesin… İşte yeniden doğuştu o yüzden.

Sen gelmeseydin, ruhum giderdi yanına bedenimden ayrılıp. Ölüm de olsa sonunda o ruh bir kere olsa sana uçardı.