Yaşamalısın!

Zamanda yolculuk yapmak mümkün mü? Eğer yaşamaya devam ediyorsanız, mümkün… Bir geçmişiniz vardır çünkü.

Gözlerinizin önüne güzel bir anı gelir mi peki? Kimi zaman… Ama çoğu zaman değil.. Çünkü en derinden hissederek hatırladığınız anılar, acılardan oluşur. Acılar bir zaman makinesidir. Sizi isteksiz olduğunuz bir yolculuğa çıkarır. İstemeden girdiğiniz bu acılar dehlizinde dolaşırken yakalarsınız kendinizi. Ve sizi siz yapan her şeyin acılarla oluştuğunu öğrenirsiniz.

Oysa bugünün mutlulukları, dünkü acıları unutturur sanmıştınız.

Tüm yaşantı izleri imgelerden ibarettir bugün. Ve imgelerin unutulmazlığını izlerin derinliği belirler. Ne garip?! Mutluluğun izleri hiçbir zaman derin olmaz. Hep yüzeyde kalır ve insanın tatminsizliğine yenik düşer. Acılar öyle mi ya? Geçmiş acılar… Elinizdeki ve yüzünüzdeki yanık izleri gibidir. Derecesi belirler kalıcılığını. Yıllar sonra ne kadar şiddetli hatırlanacağını…

Neden mutlulukları saklayamaz yürek?

Çünkü acı vermez. Ancak ve ancak bir yanılsama gibi hatırlarsınız mutlulukları küçücük bir tebessümle.

Oysa ne kadar acı üretse de geçmiş, sen hayatını gelecekle doldurmalısın. Ya da benim gibi yap. Acın varsa geçmişten kalan, yazmalısın.

Hatta yazdıkça daha neler biriktirecek o yürek… Ne sürprizler çağıracak. Yazan adam aslında bir parça kahindir. Kendi geleceğinde olacakları yazar. Ya da başka birinin yaşayacaklarını görür. Kim olduğunu bilmeden o öyküleri sahiplenir. Yorucudur bu. Zaten o yüzden yazmalısın ya.

Tüm acısına rağmen, güzeldir hayat.

Yaşamalısın! Yaşamalısın ki yazmaya devam edesin.